Het gaat goed!

Had het een beetje te druk om hier wat neer te zetten.
Vorige week maandag had ik m'n 1e schooldag weer - een lange dag - maar was op zich wel goed vol te houden.
Dinsdag begon stage en dat ging heel goed! Het is lang niet zo vermoeiend als gewoon werken omdat je ook heel veel zit nu.
Het is wel even wennen met laag niveau gehandicapten, maar ik begin het steeds leuker te vinden.
Ik had dus de rest van de week stage en vrijdag toen ik thuis kwam was ik echt doodmoe, toen ben ik maar even gaan slapen.
De andere dagen heb ik alleen even op de bank gelegen zo gauw ik thuis was.
Zaterdag ging het wel weer redelijk goed, al kon ik wel merken dat m'n lichaam wel weer veel moeër was ofzo, maar ik kon er wel van alles om doen.
Het valt me dus allemaal heel erg mee! Heb nu het gevoel dat ik weer echt écht beter aan het worden ben.. :)
Het is wel even wennen om weer de hele dag bezig te zijn, dat heb ik echt 1,5 jaar niet gedaan. Ik heb heel vaak nog wel van die momenten dat ik bang ben dat ik toch te veel doe en dat het dan weer slechter gaat, maar dat word wel steeds minder.. je moet ook weer vertrouwen in je lichaam krijgen omdat je dat zolang niet hebt gehad.
Nou, aankomend weekend heb ik familieweekend dus dat word ook wel vermoeiend! Maar heb er wel zin in..
En nu ga ik weer stoppen, zet hier binnekort nog wel een x wat neer.
Liefs!

back in town!

Na 12 vermoeiende, maar ook echt geweldige dagen, ben ik weer terug! We hebben echt een super tijd met de mensen daar gehad. Normaal word er niks met ze gedaan, dus voor de mensen daar was dit heel speciaal.. ’s morgens stonden ze ons al op te wachten als we er aan kwamen, echt leuk..
We hebben echt heel veel gedaan, echt teveel om hier neer te zetten.
De eerste dagen was ik echt moe, dat kwam vooral door de reis en al die indrukken denk ik. Het is echt een hele andere wereld daar, je ziet zo veel en al die activiteiten die je met die mensen doet zijn natuurlijk ook vermoeiend.
Maar na een paar dagen ging het vanzelf wel weer wat beter. Ik heb wel regelmatig ’s middags een keer bij moeten slapen, maar dat vond ik niet erg.. verder kon ik tenminste overal gewoon aan mee doen!
Vanaf woensdag merkte ik wel dat het echt veel energie kostte allemaal, we waren die dag met de ouderen naar het klooster geweest en toen we terug waren was ik echt heel moe. Dus toen ben ik gaan slapen, want anders zou ik niks meer aan de avond hebben en dat vond ik ook zonde. Ik had gehoopt dat het zou gaan helpen dat ik even had geslapen, maar dat viel nog wel tegen.. na het eten kon ik al bijna niet meer en was ik ook heel duizelig. Het was toen 8u dus ik dacht; ik kan nog wel even een uurtje uitrusten, dan kan ik de rest van de avond nog wel bij de anderen zitten. Maar om half 11 werd ik ineens wakker en was ik dus wel in slaap gevallen. Toen ben ik er nog even uitgeweest omdat ik toch naar de wc moest en ben toen rond half 12 weer gaan slapen.
De volgende morgen werd ik pas om half 9 wakker, terwijl we daar altijd om 8u aten.. maar zo erg was het niet, want ik was niet de enige die zich verslapen had!
Ik was nog steeds heel moe, maar vandaag kwamen de gehandicapte jongeren bij ons en het was de laatste dag dus ik wilde het niet missen en ben dus gewoon door gegaan.. wat op zich ook nog wel goed ging.
’s Avonds was onze laatste avond, omdat ik samen met iemand uit m’n klas met de auto mee terug ging alvast naar Boekarest (omdat de trein wel heel vermoeiend zou zijn en zij snel last van haar rug heeft).
Laat zijn we niet gaan slapen, we gingen die dag erna ook al om 8u weg dus we moesten er weer op tijd uit.
In de auto heb ik veel geslapen, maar toch hielp het niet veel.. de reis zelf duurde 12u, dus dat was ook gewoon vermoeiend(het was maar 300km, maar de wegen daar zijn zó slecht).
’s Avonds gingen we nog uiteten met z’n 4en (ook met 2 leraren) en daarna was ik ook echt heel blij dat ik eindelijk in bed lag.
De volgende morgen werd ik om half 11 wakker, hartstikke moe nog, en ben er toen een uur uitgeweest. ’s Middags, als de rest van de klas ook aangekomen zou zijn, zouden we nog een rondrit door Boekarest hebben en daarna uiteten met z’n allen.. maar omdat ik nog zo moe was, besloot ik om maar weer naar bed te gaan, anders zou ik er helemaal niks aan hebben en dat vond ik ook zonde. Om half 2 werd ik weer wakker en kwamen de anderen ook al bijna.
Na Boekarest een beetje gezien te hebben, gingen we naar het restaurant. Na het eten, was ik toch wel heel moe, maar sommigen wilden nog wat na en daar waren we op aan het wachten. Ik dacht toen; ik kan wel even met m’n hoofd op tafel gaan liggen.. maar toen was ik dus in slaap gevallen…
Toen we weer terug waren ben ik ook gelijk gaan slapen en de volgende morgen voelde ik me wel weer iets beter. ’s Middags gingen we naar het vliegveld en aan het eind van de middag vlogen we weer terug. ’s Avonds om 9u waren we eindelijk weer in Nijverdal en was ik wel heel blij om weer thuis te zijn! Toch, als ik niet zo moe was geweest had ik nog wel een week langer willen blijven, het was echt dat ik op een gegeven moment om de moeheid weer heel graag naar huis heen wilde.
Maar ook al was ik soms heel moe en kostte het me veel energie, ik had het NOOIT willen missen! Ben echt zo blij dat ik mee ben gegaan, het was echt iets om nooit te vergeten….

Vandaag ben ik ook nog naar de revalidatie-arts geweest en ze was heel erg tevreden! Ze vond dat ik hard vooruit ging en ook dat ik heel erg was veranderd de laatste maanden.. in het begin vond ze me een klein, niet opvallend meisje en nu straalde ik weer en was ik echt iemand van 18 volgens haar.. haha, oké klein ben ik nog steeds.
Ik hoor het wel van meer mensen trouwens, maar ik voel me ook echt 10.00000 x beter als een paar maanden terug!
Over 10 weken moet ik weer terug komen en als stage gewoon goed gaat mag ik helemaal stoppen!! Na bijna een jaar elke keer daarheen, ben ik wel blij dat het dan eindelijk voorbij is.

Deze week heb ik nog een weekje vrij, maar vanaf volgende week begint het weer echt.
Maandag school en de rest van de week stage, ben benieuwd of het goed gaat! Maar dat komt vast wel goed.

Liefs!